Pracodawca jest zobowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe. Obowiązkiem pracodawcy jest więc określenie czasu używalności odzieży i obuwia roboczego. Przepisy nie rozstrzygają jednak sposobu takiego uregulowania – odnosząc się tym samym do ewentualnego okresu minimalnego. W braku szczegółowych wskazań można uznać, że pracodawca może określić minimalny oraz maksymalny okres wykorzystywania odzieży oraz obuwia roboczego – przyjmując, że przez cały ten okres odzież oraz obuwie nie tracą swoich właściwości.
Czytaj także: Czy tabela przydziału odzieży powinna znaleźć się w regulaminie pracy?
Kwestie dotyczące zapewnienia pracownikom odzieży roboczej oraz ochronnej reguluje kodeks pracy, który reguluje prawa i obowiązki pracodawcy oraz pracobiorców zatrudnionych na podstawie stosunku pracy, czyli mających status pracowników.
Odzieżą roboczą jest odzież, której celem jest zastąpienie lub zabezpieczenie odzieży własnej pracownika w przypadku gdy pracy nie towarzyszą czynniki szkodliwe dla zdrowia. Odzieżą ochronną jest odzieżą okrywającą lub zastępującą osobistą odzież pracownika chroniąc go przed zagrożeniami, np. niebezpiecznymi substancjami chemicznymi, zagrożeniami mechanicznymi czy biologicznymi.
Czytaj także: Regulamin przydziału odzieży i obuwia roboczego – czy może zawierać przepisy o karach porządkowych
Problematyka związana z zapewnieniem odzieży uregulowana jest w art. 2377 § 1 kp, zgodnie z którym pracodawca jest zobowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach, jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu, jak również ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.
Pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy.
Należy pamiętać, że problematyka organizacji pracy, w tym kwestie odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej oraz higieny osobistej powinny być uregulowane w regulaminie pracy. Należy również mieć na względzie, że pracodawca ma obowiązek zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe. Z przepisów dotyczących środków ochrony indywidualnej, które w tym przypadku mogą być zastosowane do odzieży oraz obuwia roboczego wynika, że środki ochrony indywidualnej wymienia się zgodnie ze wskazaniami producenta danego środka lub w przypadku utraty właściwości ochronnych.
Uwzględniając powyższe, jak najbardziej pracodawca powinien określić okresy używalności odzieży oraz obuwia roboczego – nie tyle odwołując się do ich zużycia – „do użycia”. Co sprawi, że bezpośrednio przed wymianą odzieży oraz obuwia pracownik będzie wykonywał pracę w zużytym wyposażeniu).
Jak najbardziej można jednak określić minimalny okres wykorzystywania, jak również okres maksymalny, przyjmując, że przed wymianą odzieży i obuwia pracownik wykonuje pracę w odzieży i obuwiu jeszcze nadającym się do pracy.
Czytaj także Instrukcja stosowania środków ochrony indywidualnej – kto ją ma stworzyć
Podstawa prawna: • art. 2377-9 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U z 2022 r. poz. 1510 ze zm). Sebastian Kryczka prawnik, ekspert prawa pracy oraz kontroli jego przestrzegania