Do środków umożliwiających zapewnienie czystości, a zatem i bezpieczeństwa pracowników w miejscu pracy, należą wszelkie środki umożliwiające usuwanie zanieczyszczeń stałych oraz ciekłych, mogących pojawić się w miejscu wykonywanej pracy.

Do prac domowych oraz w przemyśle spożywczym polecamy wykonane z wysokiej jakości ścierki oraz ręczniki.

W zakresie profesjonalnego usuwania zanieczyszczeń pochodzenia chemicznego polecamy sorbenty oraz zestawy ratunkowe.

Sorbenty

Sorbenty to rozdrobnione ciała stałe, które dzięki rozdrobnieniu charakteryzują się dużą powierzchnią.

Cechą podstawową sorbentu jest jego chłonność, która może wahać się w granicach 100% do nawet 400%.

Podział sorbentów ze względu na strukturę i materiał

W zakresie cech fizycznych można wyróżnić sorbenty sypkie - powstałe w wyniku rozdrobnienia pewnego ciała stałego o litej strukturze oraz tekstylne - wykonane w postaci mat, poduszek, rękawów i innych.

Sorbenty mineralne

Zaliczane do sorbentów sypkich sorbenty mineralne dostępne są w postaci małych granulek, które dzięki niewielkim rozmiarom mogą przeniknąć przez niedostępne szczeliny chłonąc niebezpieczne ciecze z każdego podłoża.

Uzyskiwane są z materiału skalnego poprzez proces obróbki fizycznej oraz termicznej mającej na celu zwiększenie powierzchni chłonnej.

Sorbenty o małej średnicy granulek (0,3-1mm) nadają się do użytku wewnątrz budynków - tam gdzie nie są narażone na zwiewanie przez wiatr i inne czynniki atmosferyczne.

Sorbenty o średniej i dużej średnicy granulek (1-3mm), jako cięższe, a tym samym niewrażliwe na wiatr, nadają się zarówno do użycia wewnątrz budynków, jak również i na wolnym powietrzu.

Sorbenty naturalne

Zaliczane również do sorbentów sypkich sorbenty naturalne wykonywane są głównie z kory, która poprzez rozdrobnienie oraz dodatkowe zabiegi uzyskuje bardzo wysoką chłonność oraz trwałość.

Sorbenty tekstylne

Sorbenty tekstylne wykonywane są w postaci chłonnych mat. Maty te przeznaczone są do rozłożenia w miejscu wycieku substancji szkodliwej lub niebezpiecznej, gdzie dzięki dużej powierzchni wchłaniania szybko neutralizują czynnik zagrożenia.

Sorbenty tekstylne wykonywane są z włókniny polipropylenowej, co zapewnia im lekkość i możliwość pływania po powierzchni wody, dzięki czemu nadają się do neutralizowania również zagrożeń występujących w zbiornikach wodnych. Sorbenty charakteryzują się chłonnością na poziomie 100%.

Sorbenty tekstylne dzielą się na grupy, które przeznaczone są do neutralizacji różnego rodzaju zagrożeń. Przed użyciem danego rodzaju sorbentu należy zapoznać się z zakresem zastosowania.

Sorbenty tekstylne w postaci mat idealnie powstrzymują rozprzestrzenianie się rozlewisk substancji niebezpiecznych, mogą też służyć do przykrycia powierzchni roboczych i mniejszych rozlewisk. Maty sorbcyjne w rolkach stosowane są do zabezpieczenia większych rozlewisk.

Rękawy sorbcyjne

Rękawy sorbcyjne, zaliczane również do sorbentów tekstylnych służą do zbierania zanieczyszczeń w postaci plam ropy lub oleju z powierzchni wody.

W zależności od typu i konkretnego przeznaczenia rękawy sorbcyjne różnią się długością, średnicą oraz możliwością łączenia.

Podział sorbentów ze względu na neutralizowane substancje

Sorbenty olejowe

Grupa sorbentów hydrofobowych, pochłaniających zanieczyszczenia poprzez absorpcję wybiórczą. Sorbenty z tej grupy nie chłoną wody, dzięki czemu mogą być stosowane na lądzie oraz w środowisku wodnym.

Wysokie właściwości chłonne umożliwiają skuteczne i szybkie eliminowanie zanieczyszczeń ropopochodnych w bardzo krótkim czasie niezależnie od ich gęstości.

Podstawowe zastosowanie to neutralizacja:

• olejów,
• substancji ropopochodnych (benzyny, ropy),
• wszelkich węglowodorów.

Sorbenty chemiczne

Grupa sorbentów hydrofilowych przeznaczona jest do pochłaniania chemikaliów obejmujących również agresywne kwasy i zasady*. Sorbenty z tej grupy idealnie nadają się do zastosowania jako wyposażenie zabezpieczające w laboratoriach, magazynach paliw i chemikaliów oraz jako zabezpieczenie przed wyciekami w transporcie.

Mogą być stosowane zarówno w budynkach, jak również na wolnym powietrzu.

Podstawowe zastosowanie to neutralizacja substancji chemicznych (farb, lakierów, rozcieńczalników), oraz agresywnych kwasów i zasad.

Tabela odporności chemicznej sorbentów*:

Zestawy ratunkowe, sprzęt dodatkowy

Zestawy ratunkowe najczęściej składają się z pewnej liczby sorbentów przeznaczonych do neutralizacji różnego rodzaju substancji oraz sprzętu dodatkowego, który powinien stanowić wyposażenie dodatkowe zakładów i magazynów w celu zapewnienia bezpiecznej pracy oraz umożliwienia sprawnej neutralizacji w wypadku wystąpienia zagrożenia.

Zestawy ratunkowe, ze względu na możliwość łatwego przenoszenia / przewozu nadają się jako środki zabezpieczające przy transporcie chemikaliów oleju, ropy i innych. Dzięki temu możliwa jest szybka reakcja minimalizująca ewentualne szkody i zagrożenie.

Sprzęt dodatkowy, taki jak kanistry wyłapujące, beczki, worki z zabezpieczeniem umożliwiają bezpośrednią neutralizację czynnika zagrożenia lub też zabezpieczenie zużytego sorbentu.

Zestawy ratunkowe dostarczane są w różnych zestawach umożliwiających dopasowanie do indywidualnych potrzeb.

Wykaz norm dla grupy higiena i czystość

BS476 (EN476)

Wymagania ogólne dotyczące elementów stosowanych w systemach kanalizacji grawitacyjnej.

Norma określa wymagania dotyczące elementów kanalizacyjnych systemów grawitacyjnych, definiowane są również podstawowe terminy.

BS7959

Materiały stosowane do kontroli wycieków płynnych. Klasyfikacja sorbentów.

Czyściwa

Czyściwo zarówno pod kątem składu jak i samego wykonania (struktura, gramatura, powierzchnia) jest stworzone tak by jak najlepiej radzić sobie z usuwaniem i wchłanianiem jak największej ilości zabrudzeń. Czyściwa są alternatywą dla innych pozornie tańszych produktów często stosowanych do usuwania zabrudzeń takich jak papier, czasem tanie ręczniki papierowe lub kupowane skrawki materiałów czy ścinki bawełny. Duże, pojemne i ściśle nawinięte rolki czyściwa - pomimo iż cena ich zakupu jednostkowego może wydawać się nieco większa - w wielu przypadkach zrekompensowały koszt zakupu jakością - chłonnością i zdecydowanie większą wydajnością.

Ze względu na swoje właściwości czyściwa są wykorzystywane przy:

• osuszaniu dłoni po umyciu,
• utrzymaniu czystości – usuwanie wody, olejów, zabrudzeń organicznych i spożywczych,
• czyszczeniu i dezynfekcji przez służby porządkowe,
• wycieraniu, czyszczeniu i polerowaniu blatów,
• czyszczeniu i dezynfekcji urządzeń pomiarowych,
• konserwacji maszyn, czyszczeniu elementów maszyn z oleju i smarów,
• utrzymaniu czystości na stanowiskach w salonach kosmetycznych, fryzjerskich oraz solariach,
• myciu szyb, luster oraz innych elementów szklanych,
• wycieraniu rozlanych produktów płynnych,
• myciu i sprzątaniu przy użyciu chemii gospodarczej.

Dzięki szerokim możliwościom czyściwa można stosować w wielu branżach takich jak np. przemysł spożywczy, gastronomia, hotelarstwo, myjnie samochodowe, poligrafia, drukarnie, przemysł (czyszczenie urządzeń), laboratoria, warsztaty mechaniczne, solaria, salony kosmetyczne i fryzjerskie, szpitale, ośrodki o wysokich wymaganiach higienicznych i wiele innych.

Materiał

Włókna celulozowe - włókna z pulpy celulozowej są produkowane zarówno z drewna miękkiego (drewno drzew iglastych), jak i drewna twardego (drewno drzew liściastych). Proces ten to siarczano - lub siarczyno - delignifikacja, czyli usuwanie ligniny i żywicy z materiału celulozowego.

Wybielanie włókien

Wybielanie to proces oczyszczający włókna, który ma na celu otrzymanie jaśniejszej pulpy, a także osiągnięcie określonej czystości włókien, aby spełnić wymogi dot. produktów higienicznych oraz, w niektórych przypadkach, wymagania związane z bezpieczeństwem żywności.

Istnieją różne metody stosowane obecnie do wybielania pulpy: ECF (Elementary Chlorine Free), w której stosowany jest dwutlenek chloru oraz TCF (Totally Chlorine Free), w której stosowany jest ozon, tlen i nadtlenek wodoru.

Dodatki chemiczne

Substancje chemiczne używane w procesie produkcji, tak jak i dodatki funkcyjne, zostały ocenione z punktu widzenia ekologicznego, bezpieczeństwa i higieny pracy oraz bezpieczeństwa produktu.

Stosowanymi dodatkami funkcyjnymi są:

• środki nadające wytrzymałości w stanie mokrym,
• środki nadające wytrzymałości w stanie suchym,
• barwniki,
• środki utrwalające,
• rozjaśniacz optyczny,
• klej,
• środki zmiękczające.
• Dodatkami operacyjnymi są:
• środki stabilizacyjne,
• środki ochronne,
• powłoka cylindra,
• środki przeciwpieniące,
• środki dyspergujące (rozpraszające),
• środki powierzchniowo czynne,
• kontrola PH,
• środki retencyjne,
• środki odwadniające.

Bezpieczeństwo produktu

Ten produkt spełnia wymagania prawne dotyczące bezpieczeństwa żywności.

Environmental Product Declaration (EPD)

EPD to rodzaj deklaracji ekologicznej lub analizy cyklu życia produktu. Jest to porównywalny, wiarygodny i stale aktualizowany system monitorowania środowiskowego działania produktu. Bierze pod uwagę wpływ produktu na środowisko w całym cyklu rozwojowym produktu - od momentu jego produkcji z surowców do momentu utylizacji.

Utylizacja

Produkt ten jest stosowany głównie przy procesach produkcyjnych, w związku z czym po użyciu może być zanieczyszczony różnymi substancjami. Rodzaj tych substancji określa jak zużyty produkt powinien być utylizowany. Przed poddaniem utylizacji sugerujemy sprawdzić lokalne przepisy dotyczące tej kwestii.

Opakowanie może być przeznaczone do odzysku (materiału lub energii).

Wykaz tworzyw sztucznych wykorzystywanych przy produkcji elementów środków do utrzymywania czystości

Polipropylen

Jest to polimer z grupy poliolefin. Otrzymuje się go w wyniku niskociśnieniowej polimeryzacji propylenu. Na przedmiotach produkowanych z tego tworzywa umieszcza się zwykle symbol PP. Polipropylen jest węglowodorowym polimerem termoplastycznym, tzn. daje się wprowadzić w stan ciekły pod wpływem zwiększenia temperatury oraz z powrotem zestalić po jej obniżeniu, bez zmian własności chemicznych.

Produkcja gotowych wyrobów z granulatu odbywa się w zasadzie na drodze dwóch procesów: wtryskiwania i wytłaczania. Metodą wtryskiwania mogą być wytwarzane z PP elementy cienkościenne, o skomplikowanych kształtach i dużych powierzchniach. Tą metodą wytwarza się wiele artykułów gospodarstwa domowego, takich jak skrzynki transportowe, pojemniki, różne opakowania itp. Elementy wtryskiwane charakteryzują się dużą sztywnością i dobrym połyskiem.

Metodą wytłaczania wytwarza się między innymi: rury, izolacje rur stalowych, izolacje przewodów elektrycznych, płyty, różne profile, folie, włókna. Polipropylen stosuje się przy wykonywaniu elementów plastikowych, wiaderek, wyciskaczy, bazy mioteł itp.

Zalety

Wysoka odporność na uderzenia (w porównaniu do PVC), niewielki ciężar właściwy 0,91 g/cm3, doskonała odporność na ścieranie, duża stabilność termiczna do temp. 100°C, dobra elastyczność, izolacyjność elektryczna, tworzywo posiadające nietoksyczność fizjologiczną, bardzo dobra odporność chemiczna.

Zastosowanie

Polipropylen stosuje się w gałęziach przemysłu:

• gospodarstwa domowego: wiadra, szufelki, zmiotki, szczotki, uchwyty, pojemniki na mrożonki itp.;
• opakowaniowym: kubki na serki, jogurty, artykuły spożywcze;
• elektronicznym, elektrotechnicznym;
• motoryzacyjny itp.

Tabela odporności chemicznej*

Polietylen

Lub polieten – polimer etenu. W przemyśle oznaczany jest symbolem PE. Jest to biała substancja porowata lub biały proszek, gęstość 0,92-0,97 g/cm3, temperatura topnienia 110-137°C, termoplast. Otrzymywany jest w wyniku polimeryzacji etenu (etylenu). Polietylen ma bardzo dobre własności dielektryczne, jest odporny mechanicznie, wykazuje także odporność na działanie czynników chemicznych i niskich temperatur do -50°C.

Włókna na bazie polietylenu należą do najbardziej odpornych mechanicznie włókien chemicznych. Polietylen stosuje się przy produkcji elementów, które muszą być bardziej elastyczne i odporne na pęknięcia: zatrzaski, zapinki. Dodatkowo z polietylenu wykonuje się worki na śmieci.

Zalety

Bardzo duża odporność na zużycie i ścieranie (nawet przy wysokich prędkościach i obciążeniach ścierno-ślizgowych), stabilność wymiarowa (nie przyswaja wilgoci), wysoka odporność mechaniczna (nawet w niskich temperaturach), odporny na wszelkie media agresywne, nieszkodliwy fizjologicznie, dopuszczony do kontaktu z żywnością, ogranicza hałas ciągły i uderzeniowy.

Zastosowanie

Polietylen znalazł szerokie zastosowanie w następujących gałęziach przemysłu:

• spożywczego;
• gospodarstwa domowego;
• części maszyn.

Poli(tereftalan etylenu) - płatek PET

Jest to poliester kwasu tereftalowego i glikolu etylenowego. Jest to związek wielkocząsteczkowy (polimer) o budowie liniowej otrzymywany w reakcji polikondensacji. W jej wyniku powstaje tworzywo termoplastyczne o licznych i różnorodnych zastosowaniach.

Zalety

Doskonałe właściwości dielektryczne, mechaniczne i wytrzymałościowe; odporność na starzenie i działanie światła; odporność na działanie niskich i podwyższonych temperatur; odporność na działanie rozcieńczonych kwasów i zasad, olejów i tłuszczów, węglowodorów alifatycznych i aromatycznych oraz środków bielących. Charakteryzuje się niewielką chłonnością wilgoci i jest obojętny fizjologicznie a także dopuszczony do kontaktu z żywnością (sterylizuje się go tlenkiem etylenu lub za pomocą naświetlania promieniowaniem UV).

Zastosowanie

Do najważniejszych dziedzin przemysłu zastosowania PET należą: maszynowy, samochodowy, gospodarstwa domowego, elektrotechniczny, elektroniczny. Stosuje się do go do produkcji włosia kolorowego oraz czarnego, które następnie ma zastosowanie przy produkcji mioteł, zmiotek oraz szczotek.

Ze względu na swoje właściwości PET jest popularny i powszechnie stosowany jako materiał opakowaniowy, m.in. na butelki do napojów, w przemyśle włókienniczym i konstrukcyjnym. Płatek PET jest wykorzystywany przy produkcji włosia stosowanego przy miotłach, szczotkach, zmiotkach itp.

Poliuretan

Poliuretany (PUR lub PU) to polimery powstające w wyniku addycyjnej polimeryzacji, wielofunkcyjnych izocyjanianów do amin i alkoholi. Poliuretany są polimerami łatwiej topliwymi od poliamidów, dzięki czemu łatwiej się je przetwarza, ale mają też mniejszą odporność mechaniczną. Poliuretan jest niezbędny przy produkcji gąbek masażowych, kąpielowych oraz zmywaków.

Zalety

Zakres temperatur od -30°C do 80°C, odporność na oleje i benzynę, duża odporność na rozciąganie i pękanie.

Zastosowanie

Ilościowo najważniejszym zastosowaniem poliuretanów są gąbki. Stosuje się je masowo w następujących gałęziach przemysłu: meblarski, samochodowy, obuwniczy, tekstylny, gąbki do utrzymania czystości itp.

Materiały używane w produkcji włókien sztucznych:

• Włosie PET – nierozczepiane: płatek pet; preforma pet; barwnik,
• Włosie PET – rozczepiane: płatek pet; preforma pet; polipropylen; polietylen; barwnik,
• Włosie polipropylenowe – PP: polipropylen; barwnik

Chemia do mycia i sprzątania

Szeroka gama oferowanej chemii do mycia i sprzątania znacznie różni się nie tylko ceną, jakością, ale także stosunkiem ceny do jakości. Coraz częściej produkty w atrakcyjnych cenach cechuje wysoka jakość oraz wydajność, co jest bardzo ważną cechą chemii profesjonalnej.

Zalety chemii profesjonalnej

• wysoki stopień koncentracji (znaczna zawartość ilościowa substancji aktywnych),
• specjalizacja zastosowania (optymalizacja składu chemicznego do danego obszaru zastosowania),
• wysoka skuteczność,
• dokumentacja eksploatacyjna (instrukcje, technologie, plany higieny),
• dokumentacja bezpieczeństwa (karty charakterystyk),
• niskie koszty stosowania,
• jedno opakowanie skoncentrowanego środka zastępuje kilkanaście do kilkudziesięciu opakowań gotowych preparatów!

Każdy dąży do optymalizacja kosztów, w tym także kosztów środków czystości. Niestety sprowadza się to najczęściej do zakupu tańszych odpowiedników, co pociąga za sobą niską efektywność i słabą jakość sprzątania.

Najlepszym rozwiązaniem dla obniżenia kosztów jest zastosowanie profesjonalnych środków chemicznych w powiązaniu z właściwą technologią ich stosowania i w oparciu o specjalistyczne plany higieny.

Każdy skoncentrowany środek chemiczny powinien być wyposażony w recepturę jego rozcieńczania, jako że zarówno zbyt mała, jak i nadmierna ilość preparatu chemicznego uniemożliwi osiągnięcie pożądanego efektu. Istotne jest zatem odpowiednie dozowanie środka chemicznego, w którym pomagają dozowniki i systemy dozujące.

Zakup gotowych preparatów ma uzasadnienie przy utrzymaniu czystości na małych obiektach (20-30 m²) oraz na obiektach gdzie występuje potrzeba zabiegów specjalistycznych np. szybka dezynfekcja – gabinety stomatologiczne lub kosmetyczne.

W pozostałych obiektach czy przy częstym stosowaniu bardziej zasadne staje się użycie wysoko wydajnych koncentratów do usuwania wszelkich rodzajów zabrudzeń. Jest ono najlepszym rozwiązaniem dla chcących zaoszczędzić.

Oprócz kosztów warto zwrócić uwagę na bezpieczeństwo danego preparatu chemicznego. Aby zabezpieczyć skórę trzeba pamiętać, iż przy pracy z preparatami opartymi na bazie wodorotlenku sodu pracujemy zawsze w rękawicach ochronnych.

Preparatów o odczynie kwaśnym, opartych na bazie kwasów cytrynowych, ortofosforowych, azotowych nie należy rozcieńczać z wodą o wysokiej temperaturze. Użycie ciepłej wody w roztworze powoduje zjawisko zwiększonego parowania. Może to prowadzić do zatrucia zwłaszcza w pomieszczeniach o słabej wentylacji. Warto zatem, przy pracy z substancjami o silnym drażniącym zapachu czy wydzielających opary, stosować maski ochronne.

Nie bez znaczenia jest także wpływ chemii na środowisko naturalne. VOIGT tworząc swoje produkty z zakresu chemii profesjonalnej uwzględnił ważne aspekty ich ekologii, dzięki czemu:

• produkty te są łatwo biodegradowalne,
• środki powierzchniowo-czynne zawarte w produkcie spełniają kryteria biodegradowalności zgodnie z Rozporządzeniem WE 648/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącym detergentów,
• produkty wprowadzone w stężeniach roboczych do biologicznej oczyszczalni ścieków nie powodują zakłócenia pracy osadu czynnego,
• nie zawierają APEO (trujące pochodne fenoli), NTA (środki kompleksujące) oraz aldehydów.

Wskazówki prawidłowego mycia powierzchni

Powierzchnie granitowe

Granit charakteryzuje się dość dużą odpornością na chemikalia oraz na uszkodzenia mechaniczne. Jednak jego słabą stroną jest połysk płyt polerowanych oraz zróżnicowanie faktury i kolorów płyt o powierzchniach palonych, które matowieją i tracą fakturę oraz kolory w skutek działania wilgoci i piasku.

Konserwację granitu przeprowadzamy okresowo poprzez częściowe szlifowanie, proszkowanie, a także impregnację, co jest dosyć pracochłonną i kosztowną metodą lub na bieżąco przez dokładne codzienne zamiatanie i zmywanie, okresowe zmywanie metodą „spray” i okresową impregnację połączoną z polerowaniem. Po codziennym zamiataniu szczotką należy zmyć powierzchnię przy zastosowaniu zestawu dwu wiaderkowego. Używamy wody zimnej lub letniej (nie gorącej). W okresie letnim stosujemy preparaty lekko zasadowe, zaś w okresie zimowym (w przypadku pojawiania się „smug solnych”) preparatu kwaśnego.

Po przeprowadzeniu zamiatania powierzchni i zmywania przeprowadzamy zmywanie metodą „spray” przy użyciu niewielkiej ilości wody. Natryskowo nanosimy środek zmywający i rozprowadzamy wilgotnym mopem. Proces kończymy polerowaniem zmoczonej powierzchni maszyną jednotarczową, wolnoobrotową.

Gres

Charakteryzuje się dużą twardością i odpornością na zabrudzenia. Pomimo tego, że ma słabą odporność na uderzenia jest coraz częściej używanym materiałem podłogowym. Przy codziennym utrzymaniu czystości pojawia się problem występujących na powierzchni smug, których usunięcie w dużym stopniu zależy od odpowiedniej technologii sprzątania.

Przed rozpoczęciem mycia należy pamiętać o usunięciu zabrudzeń luźnych (np. piach), używając do tego celu odkurzacza lub szczotek do zamiatania. W przypadku usuwania zabrudzeń wapiennych, cementowych stosujemy preparaty o odczynie kwaśnym, a następnie dokładnie płuczemy i neutralizujemy powierzchnię.

Do mycia bieżącego powinno się stosować preparaty lekko zasadowe, zaś przy myciu gruntownym używamy preparatów o wyższym pH, najlepiej lekko alkoholowych, gwarantujących szybkie wysychanie podłogi oraz brak potrzeby spłukiwania. Do mycia bieżącego zaleca się technologię wilgotnego mopa. W przypadku użycia mopa bawełnianego należy pamiętać po myciu o zabiegu osuszania przy pomocy suchego mopa. Gres polerowany nie jest materiałem, który chłonie wodę. Jej nadmiar wysychając na powierzchni utworzy smugi.

Płytki ceramiczne

Można wyróżnić trzy rodzaje mycia płytek ceramicznych. Pierwsze to mycie początkowe wykonywane po ułożeniu płytek. Polega na myciu podłóg i ścian w celu wyeliminowania z powierzchni ceramicznej resztek kleju, fug i wapna przy użyciu preparatu o odczynie kwaśnym opartym na bazie kwasów ortofosforowego lub cytrynowego. Nanosimy na zabrudzone powierzchnię i po 3 – 5 minutach usuwamy preparat i zabrudzenia za pomocą mopa lub odkurzacza do pracy na mokro, na koniec zmywając całą czyszczoną powierzchnię czystą wodą.

Drugi rodzaj to mycie bieżące, inaczej pielęgnacyjne metodą wilgotną przy użyciu preparatów lekko zasadowych. Ostatni rodzaj mycia to czyszczenie „specjalne” zalecane dla podłóg zaniedbanych, nie czyszczonych przez bardzo długi okres czasu lub takich, których płytki i fugi noszą ślady trudno usuwalnych zabrudzeń. W procesie tym trzeba użyć padu czyszczącego i w zależności od rodzajów zabrudzeń silnego preparatu kwaśnego lub zasadowego.

Podczas każdego mycia płytek ceramicznych należy pamiętać, iż są one mało odporne na uszkodzenia mechaniczne, przy gruntownym czyszczeniu nie należy używać ostrych elementów czyszczących, zaś każdy zabieg gruntownego mycia z użyciem preparatów wysoko kwaśnych należy prowadzić przy dobrej wentylacji i kończyć go dokładną neutralizacją (przemyciem wodą).

Parkiet drewniany

Powierzchnia o wysokiej trwałości, jednak także ulegająca zużyciu. Dlatego oprócz bieżących zabiegów czystościowych potrzebuje okresowego odnawiania. Żywotność parkietu można znacznie wydłużyć przez stosowanie prawidłowych zasad pielęgnacji tej powierzchni. W zabiegach tych wyróżniamy procesy mechaniczno-chemiczny (np. cyklinowanie pełne lub powierzchniowe, lakierowanie lub olejowanie) oraz chemiczno-mechaniczne (dokładne usuwanie zabrudzeń tłuszczowych i zabezpieczenie odpowiednimi preparatami polimerowo-woskowymi).

W procesie chemiczno-mechanicznym należy doczyścić powierzchnię ręcznie lub mechanicznie używając preparatów lekko zasadowych. Wodny roztwór preparatu musi być po myciu jak najszybciej usunięty z powierzchni podłogowej. Po usunięciu zabrudzeń musimy pozostawić powierzchnię do całkowitego wyschnięcia (2-3 godziny).

Kiedy podłoga jest sucha, poprzez zamiatanie usuwamy z jej powierzchni nieprzylegające zabrudzenia i na powierzchnię nakładamy bardzo cienką warstwę preparatu ochronnego. Tak zabezpieczoną podłogę pozostawiamy do wyschnięcia na ok. 30-45 minut.

Dywany

Wymagają one nie tylko bieżącego odkurzania, ale okresowego prania, przez występujące na powierzchniach dywanu roztocza, które są częstą przyczyna alergii. Szczególnie pomieszczenia o dużej kubaturze, w których znajdują się miękkie powierzchnie podłogowe wymagają nie tylko bieżącego odkurzania, ale okresowego prania, najlepiej metodą ekstrakcyjną. W tym celu należy najpierw wytrzepać powierzchnię odkurzaczem ze specjalną szybkoobrotową szczotką. Następnie rozpuszczamy brud wstępnym spryskaniem i w trakcie prania zasadniczego płukamy wykładzinę wodą ze specjalnym środkiem za pomocą maszyny natryskowo–ssącej. W ostatnim etapie odplamiamy powierzchnię.

Przeprowadzenie pełnego procesu czyszczenia ułatwiają profesjonalne odkurzacze stosowane nie tylko do dywanów, ale także wykładzin i mebli tapicerowanych. Do usuwania plam możemy podejść także bezpośrednio, poprzez naniesienie odplamiacza na zabrudzenie. Robimy to za pomocą ściereczki metodą tamponowania (nasączania). Pozostawiamy na powierzchni 2-3 minuty. Następnie czystą suchą ściereczką, także metodą tamponowania, usuwamy plamę do momentu aż ściereczka (najlepiej biała) nie będzie się brudzić, a plama zniknie z powierzchni.

Ostatnim bardzo ważnym etapem jest neutralizacja miejsca odplamiania przy pomocy wody. Poprzez płukanie całkowicie usuwamy środek czyszczący z powierzchni wykładziny. Brak tego zabiegu może spowodować, że preparat w dalszym ciągu będzie działał i spowoduje odbarwienie na dywanie, wykładzinie.

Powierzchnie skórzane

Do procesów, którym poddawane są powierzchnie skórzane zaliczamy zabiegi pielęgnacyjne, czyli codzienne czyszczenie oraz zabiegi specjalistyczne, to jest usuwanie plam i „ożywianie”. Do zabiegów pielęgnacyjnych zaliczamy usuwanie kurzu z powierzchni, mycie pielęgnacyjne i polerowanie (najlepiej kolistymi ruchami w kształcie ósemki).

Przykładowym zabiegiem specjalistycznym jest usuwanie plam. W tym zabiegu stosujemy ściereczkę oraz preparat zasadowy, który nanosimy na powierzchnie plamy i po odczekaniu kilku sekund przecieramy powierzchnię oraz przemywamy czystą wodą, pozostawiając do wyschnięcia. Zaleca się przed użyciem sprawdzić w miejscu niewidocznym trwałość barwnika na powierzchni.

„Ożywianie” jest zabiegiem mającym na celu zmiękczenie powierzchni skóry w miejscach. gdzie była stosowana woda lub preparat myjący za pomocą środków opartych na bazie olejków roślinnych i substancji antybakteryjnych. Preparat nanosimy na powierzchnię kolistymi ruchami. Czynność można powtórzyć w przypadku powierzchni silnie wysuszonej. Po wyschnięciu preparatu powierzchnię polerujemy.

Powierzchnie szklane

Szkło jest materiałem twardym, odpornym na działanie wielu, ale nie wszystkich, substancji chemicznych. Jest bardzo wytrzymałe, jednak ulega zarysowaniom. Podstawowe czyszczenie szkła przeprowadzamy za pomocą czystej szmatki (ścierki z mikrofibry lub innych materiałów nie zostawiających pyłków) nasączonej w wodzie i preparacie czyszczącym. Szkło należy wytrzeć do sucha czystą, miękką szmatką lub gąbką z zamszu, celulozy. Uprzednio można zebrać nadmiar wody za pomocą ściągaczki. Najlepsze rezultaty uzyskuje się, czyszcząc szkło, gdy jego powierzchnia jest zacieniona. Powinno się unikać nagrzanego szkła lub miejsc wystawionych na bezpośrednie działanie promieni słonecznych.

W kontakcie z powierzchniami szklanymi trzeba unikać ściernych lub wysoce alkalicznych środków czyszczących, twardych szczotek, żyletek lub innych przedmiotów mogących porysować szkło. Nie należy stosować produktów naftowych, tzn. benzyny, oleju napędowego lub lżejszych cieczy. Kwas fluorowodorowy i fosforowy działają korodująco na powierzchnię szkła. Istotne jest aby zwrócić uwagę na kompatybilność stosowanych preparatów z innymi elementami fasady szklanej, takimi jak środki uszczelniające, powierzchnie aluminiowe, drewno. Rozpylone krople lub zacieki kwasów i środków czyszczących stosowanych do czyszczenia metalowych ram, cegieł lub muru mogą uszkodzić powierzchnie szklane.

Powierzchnie stalowe

Wyroby ze stali narażone są na korozję (rdza) i wymagają rutynowego czyszczenia i konserwacji. W zależności w jakim środowisku znajdują się wyroby stalowe (pomieszczenia otwarte, zawilgocone, o wysokim stopniu oparów chemicznych, itp.) oraz z jakim rodzajem stali mamy do czynienia wyróżnia się dwa procesy konserwacji i czyszczenia:

Czyszczenie i konserwacja urządzeń nowych lub nie pokrytych rdzą: usuwamy przy pomocy delikatnej ściereczki kurz i inne zabrudzenia. Jeżeli na powierzchni stalowej występują zabrudzenia „przylegające” usuwamy je przy pomocy delikatnej gąbki lub ściereczki nasączonej środkiem czyszczącym. Po osuszeniu powierzchni przeprowadzamy zabieg konserwacyjny. Nasączamy czystą i suchą ściereczkę (lub ręcznik papierowy) preparatem czyszczącym i dokładnie przecieramy konserwowaną powierzchnię. W przypadku czystych, niezatłuszczonych obszarów zabieg konserwacyjny może być stosowany bez procesu mycia wstępnego.

Urządzenia noszące ślady rdzy: faza pierwsza polega na usunięciu rdzawych wykwitów. W przypadku mocnych zanieczyszczeń należy użyć preparatu o odczynie kwaśnym, który bez rozcieńczenia lub w rozcieńczeniu nanosimy na powierzchnię. Po 2-3 minutach wzmacniamy proces czyszczenia przy pomocy stalowego czyściwa lub czyścika. Czyszczona powierzchnia wymaga dokładnego spłukania - usunięcia preparatu kwaśnego. Ostatni etap to dokładne naniesienie (kilka razy w 10 -15 minutowych odstępach czasowych) preparatu do czyszczenia, pielęgnacji i konserwacji urządzeń i elementów wykonanych ze stali.

Stal nierdzewna

W agresywnych środowiskach stal nierdzewna może ulec korozji, dlatego ważne jest stosowanie prawidłowych zabiegów mycia i konserwacji. Do mycia nie należy stosować preparatów na bazie kwasu solnego, wybielaczy, środków do czyszczenia srebra czy past szorujących. Nie należy także stosować kwasów, zasad oraz wszystkich substancji zawierających chlorki, bromki i jodki. Stosowanie podanych powyżej substancji spowoduje trwałe uszkodzenie czyszczonych urządzeń. Należy unikać materiałów ściernych (np. zmywaków ze stali) gdyż mogą rysować powierzchnie.

Skuteczne i bezpieczne w czyszczeniu stali jest stosowanie wody z mydłem do usuwania tłuszczu, roztworu octu przy usuwaniu kamienia, sody oczyszczonej (osad z kawy) lub sody do prania (osad z herbaty), a przede wszystkim preparatów przeznaczonych dla chromu i stali nierdzewnej w połączeniu z miękką ściereczką lub gąbką.

Piekarniki i grille

Do usuwania zabrudzeń tłuszczowych, zwłaszcza zabrudzeń z przypalonego tłuszczu, czyli pochodnych kwasu tłuszczowego o kwaśnym odczynie należy użyć preparatów wysoko zasadowych. W zależności od zabrudzenia jak i powierzchni mamy do wyboru dwie grupy preparatów:

Lekkie, oparte na bazie eteru glikolowego - można je stosować na każdą twardą powierzchnię zabrudzoną substancjami tłuszczowymi jak np. aluminium, emalia, teflon, ceramika, a nawet miedź.

Silne, zawierające wodorotlenek sodu - należy je stosować tylko na powierzchniach stalowych nie emaliowanych, ponieważ są preparatami mocnymi i często zawierają wodorotlenek sodu.

Rozpuszczone zabrudzenia usuwamy przy pomocy ręcznika lub czyściwa papierowego. Nie poleca się do tej czynności ściereczek ze względu na trudności z praniem.

Sprzątanie pomieszczeń sanitarnych

W przypadku pomieszczeń sanitarnych należy wziąć pod uwagę kilka rodzajów zabrudzeń, które wstępują w tych pomieszczeniach. Oto niektóre z nich:

Zabrudzenia tłuszczowe

Są wynikiem korzystania z pomieszczenia oraz użycia występujących w nim preparatów takich jak mydło, szampon, odżywki, pasty i proszki do prania. Wszystkie te środki powodują osadzanie się na powierzchni zabrudzeń tłuszczowych, do usunięcia których musimy zastosować preparat o odczynie zasadowym.

Odczyn preparatu, czyli pH, powinno zawierać się w przedziale 8-9 w przypadku preparatów w postaci koncentratu. Preparat taki rozcieńczamy z wodą (można używać wody lekko ciepłej) w zależności od zaleceń producenta. Roztwór taki dla wygody podczas sprzątania przygotowujemy w butelce ze spryskiwaczem. Natryskujemy powierzchnie (jeżeli potrzeba, przy silnych zabrudzeniach, preparat zostawiamy na okres 1-2 minut) i przy pomocy gąbki, szmatki usuwamy zabrudzenia.

Zabrudzenia wapienne

Podczas korzystania z pomieszczeń sanitarnych zawsze używana jest woda. Zarówno ciepła jak i zimna. Powoduje ona, że na powierzchni wszelkich urządzeń sanitarnych oraz elementów wyposażenia w postaci półek, uchwytów, luster pojawiają się naloty wapienne – zasadowe. Muszą być one usuwane przy użyciu preparatów średnio kwaśnych często opartych na bazie kwasów cytrynowych (około 3-4 pH dla koncentratu). Nanosimy preparat na powierzchnię i za pomocą gąbki, szmatki usuwamy zabrudzenia.

Do usuwania kamienia wapiennego z wnętrza muszli sedesowej w przypadku codziennego sprzątania możemy użyć koncentratu bez jego rozcieńczenia. Preparat w postaci nierozcieńczonej nanosimy na powierzchnie, pozostawiamy na okres 3-5 minut. Po tym okresie używając szczotki czyścimy i spłukujemy powierzchnię. W przypadku występowania twardej wody w celu wybielenia powierzchni urządzeń sanitarnych wskazane staje się użycie preparatów chlorowych.

Rdza

Wszystkie znajdujące się w sanitariatach urządzenia stalowe (baterie, uchwyty, półki) wymagają nie tylko czyszczenia, ale i konserwacji. W tym celu na czystą powierzchnie nanosimy preparat zalecany do usuwania rdzy i przy pomocy czystej szmatki, kawałka ręcznika rozprowadzamy i pozostawiamy do wyschnięcia.

W wypadku usuwania rdzawych plam, miejsca czyszczone kilkakrotnie polerujemy szmatką, padem, ręcznikiem, itp. nasączoną preparatem do rdzy, który zabezpieczy i pozostawi warstwę ochronną.

Pleśń i grzyby

Grzyby domowe i pleśń pojawiają się w środowiskach wilgotnych z niewielką ilością światła, np. łazienkach i pomieszczeniach sanitarnych. Utrzymanie czystości w tych pomieszczeniach zaleca się oprzeć na preparatach o odczynie kwaśnym do usuwania osadów wapiennych oraz o odczynie zasadowym do usuwania tłuszczowych zabrudzeń. Jeżeli na powierzchni pojawią się zabarwienia (często w kolorze szarym, czarnym) pierwszym krokiem powinno być dokładne usunięcie zabrudzeń poprzez naniesienie gotowego roztworu preparatu czyszczącego na powierzchnię, pozostawienie na kilka minut, a następnie przy pomocy ręcznika papierowego usunięcie i spłukanie powierzchni wodą.

Kolejną czynnością jest zastosowanie preparatu dezynfekcyjnego (o działaniu grzybobójczym). Zaatakowaną przez grzyb lub pleśń powierzchnię spryskujemy i pozostawiamy na 5 - 7 minut, następnie miejsce dezynfekcji spłukujemy wodą. Zabieg taki należy powtarzać co dwa trzy tygodnie, a w pomieszczeniach o słabej wentylacji częściej.

Odświeżanie powietrza

Problem uciążliwych (nieprzyjemnych) zapachów może pojawić się w każdym z pomieszczeń, w których się przebywa. Nie można ich uniknąć, można jednak je ograniczyć lub zlikwidować przez proces dezodoracji. Proces ten nie polega na tuszowaniu zapachu przez stosowanie popularnych dezodorantów, ale na dobraniu takich preparatów, które nieprzyjemny zapach wchłoną i zlikwidują. Preparaty tego rodzaju szczególnie maja zastosowanie:

• w sanitariatach – natrysk na dowolną powierzchnię, rozpylenie w pomieszczeniu, systematyczne dozowanie podczas spłukiwania wody w muszli sedesowej lub za pomocą automatycznych dozowników,
• w kuchniach – natrysk specjalnego preparatu do odpływów zlewozmywakowych lub rozprowadzenie w pomieszczeniu, także jako dodatek do środków używanych do mycia podłóg,
• w pomieszczeniach biurowych – naniesienie preparatu na powierzchnię o nieprzyjemnym zapachu np. dywan, zasłony, a także do wnętrza samochodu czy nieużywanych przez okres zimowy przyczep campingowych.

Dezynfekcja

Dezynfekcja (odkażanie) jest procesem mającym na celu zniszczenie jak największej liczby drobnoustrojów chorobotwórczych. Nosicielem tych drobnoustrojów może być każdy z nas, zaś każde miejsce może być ich siedziskiem.

Prawidłowa dezynfekcja powinna być przeprowadzona w dwóch etapach:

• mycie powierzchni, czyli usuniecie zabrudzeń organicznych,
• dezynfekcja powierzchni przy zastosowaniu odpowiedniego preparatu, w odpowiednim stężeniu.

Dla zachowania higieny i odpowiedniego poziomu czystości należy:

• zadbać o odpowiednią higienę osobistą – głównie mycie rąk zgodnie z instrukcją mycia i dezynfekcji rąk dla prawidłowego przeprowadzenia czynności. Kluczowe znaczenie przy myciu rąk ma czas i technika. Przyjmuje się, że mycie poniżej 20 sekund to pozbycie się tylko 40-70% tzw. mikroflory przejściowej,
• wprowadzić odpowiednie procedury dezynfekcyjne zwłaszcza w pomieszczeniach sanitarnych (muszle sedesowe, wanny, brodziki, umywalki, baterie i wszelkie miejsca kontaktowe jak uchwyty, pojemniki na mydło i papier toaletowy).

Pielęgnacja dłoni

Zapewnieniu higieny, poza produktami do sprzątania czy chemią do mycia i czyszczenia, służą także produkty pielęgnacyjne do dłoni. Dłonie są najbardziej narażone na kontakt z wszelkiego rodzaju brudem od kurzu po smary i oleje, z detergentami i innymi substancjami chemicznymi, a w skutek pracy ulegają urazom mechanicznym, stają się szorstkie, przesuszone i przemarznięte. Skóra rąk odznacza się szczególną delikatnością, ponieważ nie posiada podskórnej tkanki tłuszczowej. Zmniejsza to zdolność naskórka do zachowania wilgoci. Brak wody powoduje, że skóra staje się postarzała, twarda, szorstka i zaczyna się łuszczyć, przez co jest także nieestetyczna.

Efektem działania powyższych szkodliwych czynników oraz gwałtownych zmian temperatury, wysuszonego powietrza, wiatru i promieniowania UV jest przyspieszone starzenie się dłoni, większa skłonność do pojawiania się odcisków, chorób skóry i paznokci oraz poczucie dyskomfortu. Zwłaszcza skóra dłoni narażonych na częsty kontakt ze szkodliwymi czynnikami zewnętrznymi, potrzebuje intensywnego nawilżania i regeneracji.

Ważną rolę odgrywają zabiegi higieniczne, czyli mycie dłoni ciepłą wodą z preparatami myjącymi. Czas mycia czy dezynfekcji dłoni powinien trwać ok. 30 sekund. Większość osób robi to w ciągu kilku sekund, nie mając wiedzy na temat techniki wykonywania tej czynności, którą szczegółowo opisują instrukcje. Do prawidłowego wykonania zabiegów higienicznych konieczne jest zastosowanie preparatów myjących, np. mydła lub żelu.

Mydła pielęgnacyjne dostępne są w kostkach oraz w płynie. Zawierają szereg substancji odżywczych, a także są bezpieczne dla skóry, co potwierdzają mikrobiologiczne i hipoalergiczne badania.

Dla osób szczególnie dbających o higienę mamy w ofercie żel antybakteryjny, polecany nie tylko do mycia rąk, ale i ciała oraz włosów. Zachowuje optymalny dla skóry odczyn pH i nie zawiera mydła.

Mimo substancji nawilżających zawartych w preparatach myjących skóra traci swoją naturalną wilgotność, zwłaszcza w kontakcie z chlorowaną wodą. Szczególnie zaleca się zatem stosowanie kremów pielęgnacyjnych. Pozwalają odżywić i jednocześnie głęboko nawilżyć zniszczoną skórę dłoni oraz płytkę paznokciową. Nadają jej elastyczności, zabezpieczają przed działaniem szkodliwych czynników, zmiękczają zgrubienia na skórze, poprawiają wygląd dłoni, zaś dzięki wcieraniu kremu zapewniamy sobie odprężający masaż.

Pielęgnacja stóp

Higiena ciała dotyczy także stóp i ma ogromny wpływ na ich stan zdrowotny. Duża część osób boryka się z nadmierną potliwością, zaś pot może spowodować większa przepuszczalność skóry dla bakterii i grzybów, co powoduje różne schorzenia stóp, jak chociażby grzybica.

Aby zapobiegać grzybicy stóp czy wyeliminować problem potliwości należy przestrzegać podstawowych zasad higieny stóp, dokładnie wycierać przestrzeń międzypalcową po kąpieli oraz używać środków zmniejszających potliwość stóp, takich jak antyperspiranty do stóp, dezodoranty czy kremy. Preparaty te hamują wydzielanie potu, likwidują nieprzyjemny zapach, działają antybakteryjnie, a także chronią przed bakteriami i grzybicą.

Instrukcja higienicznego mycia i dezynfekcji rąk

Czynność mycia rąk należy wykonywać zgodnie z techniką opracowaną przez G.A.J. Ayliffe’a i zatwierdzoną przez Europejski Komitet Normalizacyjny CEN.

Spłukać ręce pod bieżącą wodą oraz pobrać odpowiednią ilość mydła z dozownika.

1

Pocieranie wewnętrznych części dłoni.

2

Pocieranie wewnętrzną częścią prawej dłoni o grzbietową część lewej dłoni (zmiana rąk).

3

Pocieranie palców jednej dłoni pomiędzy palcami drugiej dłoni, aż do zagłębień między palcami.

4

Pocieranie grzbietową powierzchnią zagiętych palców prawej dłoni pod zagiętymi palcami lewej dłoni (zmiana rąk).

5

Obrotowe pocieranie kciuka prawej dłoni ujętego w zaciśniętej na nim lewej dłoni (zmiana rąk).

6

Obrotowe pocieranie złączonymi palcami prawej dłoni wewnętrznej części lewej dłoni (zmiana rąk).

7

Na każdy etap powinno się składać co najmniej pięć ruchów tam i z powrotem. Czas wykonywania czynności powinien trwać ok. 30 sekund.

W przypadku mycia spłukać ręce wodą po ich umyciu. Osuszyć ręce używając ręczników papierowych lub suszarki.

Niniejsza instrukcja została opracowana na podstawie PN - EN 1499 (higieniczne mycie rąk) oraz PN - EN 1500 (dezynfekcja rąk).